Wyrocznia

Wyrocznia - w starożytności wyrocznią (łac. oraculium, gr. manteion) nazywano miejsce święte, gdzie bogowie, niebiańskie duchy, za pośrednictwem kapłanów-magów, przepowiadali przyszłość, wyrażali boską wolę i udzielali rad w sprawach prywatnych, gospodarczych i państwowych. Wyrocznia była zwykle świątynią misteryjną, a jednocześnie obserwatorium astronomicznym i miejscem kultywowania astrologii. Od greckiej nazwy wyroczni, manteion, mamy zdolności mantyczne czyli wróżebne, prekognicyjne, wieszcze, oparte na obrazie nieba.

Do najbardziej znanych wyroczni w historii należały:

Wyrocznia delficka w świątyni Apollina w Delfach (Pytia)
wyrocznia Zeusa w Dodonie
wyrocznia Amona w oazie Siwa (Śiwa)
wyrocznia bogini Tanit w Kartaginie
wyrocznia Asklepiosa w Epidauros (dla chorych)
wyrocznia Neczung w Tybecie

W starożytnym Rzymie podobną rolę spełniały wieszczki Sybille. Działalność wyroczni została w Imperium Romanum zakazana w 390 roku dekretem chrześcijańskiego zboczeńca cesarza Teodozjusza znanego z rozpusty, cudzołożnictwa i pijaństwa.