Wodnik

Wodnik - po łac. Aquārius, w sanskr. Kumbha/n – jedenasty astrologiczny znak zodiaku. Znak Wodnika jest przypisywany osobom urodzonym w czasie obserwowania pobytu Słońca w tym znaku, to znaczy na odcinku ekliptyki pomiędzy 300° a 330° długości ekliptycznej. Wypada to między 19/20 stycznia a 18/19 lutego – dokładne ramy czasowe zależą od rocznika. Czasem przyjmuje się umowne granice – według Evangeline Adams (1868–1932) był to okres między 21 stycznia a 20 lutego. Znak Wodnika przypisuje się również osobom urodzonym w trakcie wschodzenia tego znaku jako tak zwany znak ascendenti. Wodnik to znak stały, powietrzny, związany tradycyjnie z Saturnem (z niewielkimi wpływami Urana, ale bardzo słabymi).

Wodnik to nie imię, lecz nazwa mitologicznej czynności, ewentualnie postaci, a najbardziej znanymi odpowiednikami wodnika w mitologii są: Ganimedes oraz Aristajos. Ganimedes, najprzystojniejszy i najdzielniejszy mężczyzna i wojownik na Ziemi jest synem Trosa, króla Troi, od imienia którego pochodzi nazwa miasta. Zeus zauroczony Ganimedesem zapragnął mieć go u swego boku na Olimpie. Przemieniwszy się w orła, porwał młodzieńca i przeniósł na Świętą Górę Olimp, gdzie służył bogom, podając im wodę wymieszaną z nektarem i ambrozją. Tak zatem znak Wodnika to mistyczny czas przeniesienia od spraw ziemskich do spraw niebiańskich, ale z wyraźną pomocą bóstwa z Olimpu, z Niebios.

Słowo Aqua w łacińskiej nazwie gwiazdozbioru znaczy „woda”, chociaż znak Wodnika uważany jest za powietrzny, rządzący wiatrem i masami powietrza, wichurami, żywiołem wiatru.