Nefilim

Nefilim po hebr. נפלים lub נפילים – giganci, olbrzymi, tytani lub upadli – termin, który najczęściej tłumaczy się jako „upadli” albo „giganci”. Z reguły oznacza istoty o ogromnych rozmiarach, urodzone w rezultacie obcowania synów Bożych, na ogół utożsamianych z upadłymi aniołami o wcześniej specjalnym statusie Iszim, z ziemskimi kobietami (córkami ludzkimi), które brali sobie jako branki przymuszając do współżycia seksualnego.

Termin nefilim pojawia się trzykrotnie w hebrajskim tekście Starego Testamentu: raz w Rdz 6,4 oraz dwukrotnie w Lb 13,33. Oprócz tych dwóch miejsc, istnieje jeszcze ustęp w Ez 32,22-27, gdzie występuje analogiczne słowo nofelim, które z kolei można potraktować jako powiązane z nefilim. Księgi deuterokanoniczne Starego Testamentu (spisane z reguły po grecku) zawierają odniesienia do nefilim z hebrajskich jego części.

Słowo nefilim w języku hebrajskim (oraz analogiczny termin nefilin w języku aramejskim) jest derywatem rdzenia nafal (hebr. נפל, nafal) oznaczającego „upadać”, „spadać” ale także „oddać hołd”, „upuścić”, „zginąć”, „ponieść porażkę”, „posmutnieć”. Końcówka -im określa liczbę mnogą czasownika, zaś masorecka wokalizacja wskazuje na schemat pa‘il (tutaj: nafil) analogicznie do takich słów, jak kadisz, ‘aric i bahir. Forma ta używana jest rzeczownikowo w znaczeniu biernym do opisywania długotrwałych stanów, dlatego nefilim oznacza „ci, którzy upadli i w tym stanie trwają”. Sama etymologia słowa wyjaśnia już wiele acz konkretne znaczenie terminu nefilim należy rozpatrywać w danym kontekście zastosowania.

Tożsamość „synów Boga” bądź „synów bogów” (hebr. בני האלהים, bnej ha-elohim) jest generalnie jasna, gdyż w mistyce żydowskiej są to najpierwsi aniołowie stworzeni przez Boga, Elohim. Posłani przez Elohim Boga, JHWH, na ziemię z misją duchowego nauczania i prowadzenia młodej jeszcze duchowo i dziecięcej ludzkości, zaczęli ulegać w swoich inkarnacjach pokusom mieszania gatunków anielskich z rasą ludzką, co spowodowało powstanie demonicznych mieszańców w postaci nefilim oraz innych ras tytanicznych czy demonicznych jak anakim (długoszyi), refaim (osłabiający, wampiry), gibborim (bohaterowie w piciu odurzaczy, sycery), zumzummim czy zamzummim lub zuzim (krzątający się, pracoholicy), emim (postrachy, straszydła, potwory, strzygi), awwim (węże, smokowęże, niszczyciele, szkodniki) etc.

Lista pierwszych upadłych Synów Bożych liczy 217 imion, a sama liczba 217 w numerologii uchodzi za pechową, jeśli jest sumą innych liczb w przeliczanych imionach czy nazwach. Najważniejszych upadłych Synów Bożych (dowódców) jest 17-tu, stąd liczba siedemnaście uchodzi za wibrację wielkiej czarnej loży, i tak jest rozpatrywana jako wibracja numerologiczna sumy liczb w gematrii.