Kuru

Królestwo Kuru

Kuru (sanskrit: कुरु) - to nazwa wedyjskiego indo-aryjskiego związku plemiennego w północnych Indiach epoki żelaza, obejmującego współczesne stany Delhi, Haryana, Pendżab i zachodnią część Uttar Pradesh (region Doab, aż do Prayag ), który pojawił się w okresie wedyjskiem (ok. 1200 - ok. 900 pne) i rozwinął się w pierwsze zarejestrowane społeczeństwo państwowe na subkontynencie indyjskim.

Kuru było starożytnym królestwem Indii w czasach Mahabharaty i Ramajany. To królestwo było naprawdę duże i potężne. Dynastia Kuru (dynastia rządząca tym królestwem) była gałęzią dynastii Puru. Jej stolicą była Hastinapura.

Królestwo Kuru zdecydowanie zmieniło dziedzictwo wedyjskie wczesnego okresu wedyjskiego, organizując hymny wedyjskie w kolekcje i rozwijając nowe rytuały, które zyskały swoją pozycję w cywilizacji indyjskiej jako rytuały srauta, co przyczyniło się do tak zwanej „syntezy klasycznej" lub „synteza hinduska ”. Stało się dominującym politycznym i kulturalnym centrum środkowego okresu wedyjskiego za panowania Parikszita i Janamejai, ale straciło na znaczeniu w późnym okresie wedyjskim (ok. 900 - ok. 500 p.n.e) Mahajanapady w V wieku p.n.e. Jednak tradycje i legendy o Kurusach trwały w okresie post-wedyjskim, stanowiąc podstawę epopei Mahabharata.

Głównymi współczesnymi źródłami poznania królestwa Kuru są starożytne teksty religijne, zawierające szczegóły życia w tym okresie oraz aluzje do osób i wydarzeń historycznych. Ramy czasowe i zasięg geograficzny królestwa Kuru (określone w badaniach filologicznych literatury wedyjskiej) sugerują jego zgodność z archeologiczną kulturą Painted Grey Ware.

Historia

Kuru zajmuje ważne miejsce w literaturze wedyjskiej po czasach Rigwedy. Kurusowie pojawiają się tutaj jako gałąź wczesnych Indo-Aryjczyków, rządzących Ganga-Yamuna Doab i współczesną Haryaną. Koncentracja w późniejszym okresie wedyjskim przeniosła się z Pendżabu na Haryana i Doab, a tym samym na klan Kuru.

Ten trend odpowiada rosnącej liczbie i rozmiarom osad Painted Grey Ware (PGW) w obszarze Haryana i Doab. Badania archeologiczne rejonu Kurukszetry ujawniły bardziej złożoną (choć jeszcze nie w pełni zurbanizowaną) trójwarstwową hierarchię w okresie od 1000 do 600 r pne, sugerując złożoną zwierzchność lub powstanie wczesnego stanu, w przeciwieństwie do dwupoziomowych osad (z pewnymi „skromnymi centralnymi miejscami”, sugerującymi istnienie prostych wodzów) w pozostałej części Doliny Gangesu. Chociaż większość obszarów PGW stanowiły małe wioski rolnicze, kilka obszarów PGW pojawiło się jako stosunkowo duże osady, które można scharakteryzować jako miasta. Największe z nich zostały ufortyfikowane rowami lub fosami i nasypami wykonanymi ze stosów ziemi z drewnianymi palisadami, choć mniejsze i prostsze niż skomplikowane fortyfikacje, które pojawiły się w dużych miastach po 600 r pne.

Położenie geograficzne

Na wschód od królestwa Kuru znajdowała się Panchala Północ i Panchala Południe. Na zachodzie znajdowały się królestwa Sairasaka i duże lasy zwane Dwaita i Kamyaka. Na południu był las Matsya, Surasena i Madhu. Na północy znajdował się łańcuch Himalajów oraz królestwa Kulinda, Vatadhana i Trigarta oraz terytoria Kinnaras. Na północny wschód znajdowało się królestwo Harataka [terytoria Jakszy]. Na północny zachód znajdowało się królestwo Saraswata, terytorium Matta Mayurakas i rzeki Satadru. Na południowy wschód była prowincja Makandi (prowincja na południu Panchala) i królestwo Kanyakubja. Na południowym zachodzie było królestwo Salwa.

Miejsca i terytoria w Królestwie Kuru

Królestwo Kuru zostało podzielone na trzy części: Kuru Proper, Kurujangala i Kurukshetra. Kuru Proper znajdował się we wschodniej części królestwa, a Kurujangala i Kurukshetra w zachodniej części królestwa.

Kuru Właściwy

Kuru Właściwy było miejscem, gdzie mieszkała większość ludności królestwa. Rzeka Ganga przepływała przez Kuru Proper. Stolicą Kuru była Hastinapura. Kuru Proper został podzielony na wiele prowincji, terytoriów i regionów.

'Regiony / Terytoria / Prowincje w Kuru:'

• Prowincja Vrukasthala: była to najbardziej wysunięta na południe prowincja Kuru Właściwego.
• Region Varana: region ten znajdował się w północnej części Kuru.
  • Miasto w regionie Varana: Varnavrata
• Wschodni region Kalakuta: region Kalakuta składał się wyłącznie z gór Kalakuta. Wschodnia część tego regionu i góry Kalakuta znajdowały się w królestwie Kuru. Mieszkało tu plemię zwane Kalakutami.
• Północne terytorium Rakszasy: królem tego terytorium był Hidimba, a później Ghatotgacha. Na terytorium tym znajdowało się wiele gęstych dżungli.
• Prowincja Vrukasthala: najbardziej wysunięta na południe prowincja Kuru
  • Miasta w prowincji Vrukasthala: Vrikasthali, Salibhavana

Kurujangala

Kurujangala był obszarem zaludnionym przez dżunglę. Rzeka Yamuna przepływała przez Kurujangala. Obszar ten znajdował się na zachód od Kuru Właściwego, a gęste dżungle zamieszkiwane były przez plemię Jangalas. Pierwotnie zarówno Kurujangala, jak i Kuru Właściwy były rządzone przez jednego króla. Ale podczas Mahabharaty ziemia ta została przekazana Pandavom, a Dhitrastra rządził Kuru Właściwym. Na tej ziemi założyli swoją stolicę, Indraprastha.

Regiony w Kurujangala:

• Region Rohitaka: większość tego regionu jest zamieszkana przez las Rohitaka.
• Region Khandavaprastha: region ten zajmował las Khandava. Takshaka Naga rządzą tym regionem, ale potem Pandavas zaczął rządzić.
  • Miasta w regionie Khandavaprastha: Indraprastha, Panaprastha, Swarnaprastha

Kurukszetra

Kurukszetra była okupowana przez rozległe równiny. Kurukshetra była na zachód od Kurujangala. Rzeki Saraswati, Oghavati, Apaga, Hiranwati i Drisadhwati przepływają przez te równiny. Na tych równinach znajdowało się pole bitwy Kurukszetry. Znajduje się tutaj wiele tirth i pomyślnych miejsc, takich jak Sapta Saraswati i Manusha.

Znane wioski i miasteczka

• W Kuru Właściwym: Vrikasthali, Hastinapura, Vardhamana, Varnavrata, Praman Koti, Salibhavana, Avishthala

• W Kurujangala: Indraprastha, Panaprastha, Swarnaprastha

Geneza klanu Kuru

drzewo genealogiczne dynastii Kuru

Plemię Kuru powstało w okresie środkowym ery wedyjskiej w wyniku sojuszu i fuzji plemion Bharata i Puru, po bitwie o dziesięciu królów. Ze swoim centrum władzy w regionie Kurukszetry, Kurusowie stanowili pierwsze polityczne centrum okresu wedyjskiego i dominowali w przybliżeniu od 1200 do 800 pne. Pierwsza stolica Kuru znajdowała się w Āsandīvat, utożsamiana ze współczesnym Assandhem w Haryana. Późniejsza literatura odnosi się do Indraprastha (współczesne Delhi) i Hastinapury jako głównych miast Kuru.

Atharvaveda (XX.127) chwali Parikszita, „Króla Kuru”, jako wielkiego władcę kwitnącej, dobrze prosperującej krainy. Inne późne teksty wedyjskie, takie jak Shatapatha Brahmana, upamiętniają syna Parikszita, Janamejayę, jako wielkiego zdobywcę, który spełnił aśvamedha (ofiarę z konia). Ci dwaj królowie Kuru odegrali decydującą rolę w konsolidacji państwa Kuru i rozwoju rytuałów śrauta, a także pojawiają się jako ważne postacie w późniejszych legendach i tradycjach (np. w Mahabharacie).

Społeczeństwo

Plemiona, które zjednoczyły się w Królestwie Kuru lub „Kuru Pradesh”, były w większości pół-nomadycznymi, pasterskimi plemionami. Jednak wraz z przeniesieniem osady na zachodnią równinę Gangesu, ważniejsze stało się osadnictwo w uprawie ryżu i jęczmienia. Literatura wedyjska tego okresu wskazuje na wzrost nadwyżki produkcji oraz pojawienie się wyspecjalizowanych rzemieślników. Żelazo zostało po raz pierwszy wspomniane jako śyama ayas (dosłownie „czarny metal”) w tekście Atharvaveda.

Innym ważnym wydarzeniem był czterokrotny system varny (klasy), który zastąpił podwójny system arya i dasa z czasów rygwedy. Kapłaństwo bramińskie i arystokracja kszatrija, którzy zdominowali pospolitych aryów (obecnie zwanych vaisnay) i robotników dasa (obecnie zwanych shudras), zostali wyznaczeni jako oddzielne klasy.

Królowie Kuru rządzili przy pomocy podstawowej administracji, w tym purohity (kapłana), wodza wioski, szefa armii, dystrybutora żywności, emisariusza, herolda i szpiegów. Pobierali obowiązkowy hołd (bali) od swojej społeczności, a także od słabszych sąsiednich plemion. Prowadzili częste najazdy i podboje przeciwko swoim sąsiadom, szczególnie na wschodzie i południu. Aby pomóc w rządzeniu, królowie i ich braminowie uporządkowali hymny wedyjskie w kolekcje i opracowali nowy zestaw rytuałów (obecnie ortodoksyjne rytuały srauta) w celu utrzymania porządku społecznego i wzmocnienia hierarchii klasowej. Wysoko postawieni arystokraci mogli dokonywać bardzo skomplikowanych ofiar, a wiele rytuałów przede wszystkim wywyższało status króla nad swoim ludem. Ofiara ashvamedha była sposobem, w jaki potężny król mógł potwierdzić swoją dominację w północnych Indiach.

Kuru w wojnie Kurukszetry

Epicki wiersz Mahabharata opowiada o konflikcie między dwiema gałęziami panującego klanu Kuru, prawdopodobnie około 1000 r pne. Istniejący tekst Mahabharaty przeszedł wiele etapów rozwoju i najczęściej należy do okresu między c. 400 p.n.e. i 400 n.e. W ramowej historii Mahabharaty historyczni królowie Parikszit i Janamejaya są istotnie przedstawiani jako potomkowie klanu Kuru.

Wojna Kurukszetry toczyła się między dwiema frakcjami rodziny królewskiej Kuru: Pandawami i Kaurawami. Bohaterowie Pandava Kuru obejmowali 5 Pandavów, Upapandavów, Abhimanyu itp. Bohaterami Kaurava Kuru byli Duryodhana, jego synowie, Bhishma, Kripacharya itd. Bahalika gałąź dynastii Kuru była po stronie Kauravów.

Zakończenie wojny Kurukszetry

Po wojnie Pandawowie zaczęli rządzić całym królestwem Kuru. Ich stolicą była Hastinapura. Po tym jak większość Yadavów zmarła z powodu kłótni lub zatonięcia Dwarki, Arjuna sprowadził pozostałych Yadavas do królestwa Kuru. Wadżra, syn Kryszny, został królem Indraprastha i Mathury. Syn Satyaki rządził obszarami wokół rzeki Saraswati. Po opuszczeniu Ziemi przez Pandavów Parikshita rządził Kuru. Yuyutsu został ustanowiony jako królewski doradca Parikshity. Po śmierci Parikshity jego syn Janamjeya rządził. Potomkowie Janamjeyi długo rządzili królestwem.

Upadek Kuru

Kuru upadł po pokonaniu przez nie-wedyjskie plemię Salva (lub Salvi), a centrum kultury wedyjskiej przeniosło się na wschód, do królestwa Panchala, w Uttar Pradesh (którego król Keśin Dālbhya był siostrzeńcem zmarłego króla Kuru). Według literatury sanskryckiej post-wedyjskiej stolica Kuru została później przeniesiona do Kaushambi, w dolnym Doab, po zniszczeniu Hastinapur przez powodzie, a także z powodu wstrząsów w samej rodzinie Kuru. W okresie po wedyjskim (do VI wieku pne) dynastia Kuru ewoluowała w janapadas Kuru i Vatsa, rządząc odpowiednio Górnym Doab / Delhi / Haryana i dolnym Doab. Oddział Vatsa dynastii Kuru dalej dzielił się na gałęzie w Kaushambi i Mathura.

Linki zewnętrzne

Sekretne nauki wtajemniczonych mistrzów jogi i tantry z Himalajów

Portal o nauce i życiu wielkich mistrzów duchowych jogi i tantry

Polski portal z naukami Królewskiej Radża Jogi

Portal z naukami ezoterycznymi i wiedzą tajemną Wschodu

Portal warsztatów, kursów i obozów medytacji, jogi, tantry, uzdrawiania i rozwoju duchowego