Fomalhaut
Fomalhaut - Alfa Piscis Austrini, α PsA – to najjaśniejsza gwiazda w konstelacji Ryby Południowej, o jasności wizualnej 1,16 magnitudo i jednocześnie jedna z najjaśniejszych gwiazd półkuli południowej. Jest osiemnastą co do jasności wizualnej gwiazdą na nocnym niebie. Od Słońca dzieli ją odległość zaledwie 25 lat świetlnych. Krąży wokół niej dysk pyłowy; zaobserwowano także obiekt, który mógł być planetą, jednak w toku dalszych obserwacji uznano go raczej za pozostałość po kolizji mniejszych ciał. Przy deklinacji -29,6° królewska gwiazda stała Fomalhaut znajduje się na południe od równika niebieskiego i dlatego najlepiej jest ją oglądać z półkuli południowej lub obszaru równikowego. Gwiazda Fomalhaut jest widoczna również z dużej części półkuli północnej, a najlepiej widać ją jesienią. Jej deklinacja jest większa niż w przypadku Syriusza i podobna do deklinacji Antaresa.
Fomalhaut na niebie można zlokalizować na północnych szerokościach geograficznych dzięki temu, że wskazuje na niego zachodnia (prawa) strona kwadratu gwiazd Pegaza. Kontynuując linię od gwiazdy Beta do Alpha Pegasi w kierunku południowego horyzontu, Fomalhaut znajduje się około 45˚ na południe od gwiazdy Alpha Pegasi, bez jasnych gwiazd pomiędzy nimi. Fomalhaut („Rybi pyszczek”, gwiazdozbiór Ryb, Ryba Południowa, natura Wenus/Merkury) – 4° 05´ znaku Ryb (pozycja na rok 2016). Jedna z bardziej beneficznych gwiazd, zwiastuje szczęście, wielkie zaszczyty, ale zawsze z niebezpieczeństwem ich zaniedbania i niewłaściwego wykorzystania. Jej jakość ma związek z wpływami Merkurego, Wenus i Ketu - Ogona Smoka. Fomalhaut ma silny związek z magią i okultyzmem (ezoteryką).
Tradycyjna nazwa gwiazdy wywodzi się z języka arabskiego i jest znana co najmniej od 1340 roku. Wyrażenie فم الحوت fum al-ħūt (al-janūbī), oznacza „paszczę wieloryba” lub „rybie usta”. Nazwa ta była zapisywana na ponad 30 różnych sposobów. Arabowie przed przyjęciem greckich konstelacji Ptolemeusza znali ją także pod nazwami الضفدع الأول Al Difdiʽ al Awwal, „Pierwsza Żaba” oraz ضليم Ṭhalīm, „Struś” – Fomalhaut i Achernar były parą strusi. Ptolemeusz zaliczył ją i do konstelacji Ryby Południowej, i do Wodnika. Dla Chińczyków i chińskiej astrologii Fomalhaut jest „bramą do obozu cesarskich strażników” (chiń. 北落師門; pinyin Běiluò shīmén). Jest to także gwiazda będąca znakiem kultu Demeter w misteriach Eleusis.
W Polsce widoczna doskonale na przełomie lata i jesieni, góruje o północy w okolicach 15 września. Na szerokości geograficznej Warszawy widoczna jest na wysokości około ośmiu stopni nad horyzontem. Około 4500 lat temu czyli 2500 p.e.ch., gwiazda Fomalhaut była pomocna w wyznaczaniu dnia przesilenia zimowego. Ze względu na to około 3000 roku p.e.ch., Persowie czyli Irańczycy nazywali ją Hastorang i uznawali za królewską gwiazdę, jednego ze „strażników nieba”, gwiazd - królów nieba - gwiazd pod wpływem których rodzą się władcy, niebiańscy władcy, a zatem posłańcy i prorocy niebios posłani przez Boga czy bóstwa niebiańskie.
Fomalhaut to biała gwiazda ciągu głównego gwiazd. Jej jasność jest około 17 razy większa niż jasność Słońca, a temperatura efektywna to około 8590 K. Masa Fomalhauta to około 1,9 masy Słońca, a jej promień jest 1,8 razy większy niż promień Słońca.
W roku 1983 teleskop podczerwieni IRAS wykazał, że gwiazda jest źródłem większej niż oczekiwano ilości promieniowania podczerwonego. Dalsze obserwacje ujawniły, że podczerwień jest emitowana przez zimny dysk otaczający Fomalhauta, zbudowany z cząstek lodowego pyłu. W odległości około 140 au wokół Fomalhaut wykryto pierścień orbitującej materii (porównywalny do Pasa Kuipera wokół Słońca, choć znacznie rozleglejszy), którego ostre krawędzie wskazują, że prawdopodobnie jest utrzymywany przez dwie planety. Jedna z nich krąży po wewnętrznej, a druga po zewnętrznej stronie dysku. Obserwacje sieci radioteleskopów ALMA ukazują, że szerokość tego pierścienia jest równa 16 au, a jego grubość to jedna siódma szerokości. Jest on więc węższy i cieńszy niż wcześniej sądzono. Środek pierścienia jest przesunięty aż o 15 au względem położenia gwiazdy, co świadczy, że musi kształtować go oddziaływanie innego obiektu niż sam Fomalhaut. Z powodu kształtu i koloru dysku pyłowego na zdjęciach z Teleskopu Hubble’a, został on skojarzony z „Okiem Saurona”, gdyż przypomina on godło mitycznego Saurona i jego postać, którą przybrał w Trzeciej Erze Śródziemia (w powieści Władca Pierścieni J.R.R. Tolkiena).
Urodzonym w I dekadzie, a ściślej w pierwszej dekanie znaku Ryb (19–29 lutego) patronuje królewska gwiazda Fomalhaut. Jej wpływ pobudza intuicję i pozwala odnajdywać ukryte powiązania i znaczenia wszystkich zjawisk. Fomalhaut sprzyja zamiłowaniu do okultyzmu i zgłębianiu psychologii, wiedzy o podświadomości czy niższym ja. Zapewnia sukces pisarzom i naukowcom. Sprawia, że człowiek odkrywa swoje prawdziwe powołanie. Na urodzonych w tym czasie wpływ wywiera także gwiazda Deneb Aldige z gwiazdozbioru Łabędzia. Rozbudza ona zamiłowanie do sztuki i muzyki. Jej podopieczni mają powodzenie w miłości, jednak gwiazda przestrzega przed zgubnym łączeniem miłości i biznesu. W pierwszej dekadzie wyjątkowo silne są także planetarne wpływy Jowisza, niepodzielnego władcy znaku Ryb. Planeta ta może sprowadzać zdolności jasnowidcze, należy jednak pamiętać, że nie wolno tego talentu wykorzystywać do niegodnych ani do zarobkowych celów.
Gwiazdy Królewskie, od zarania dziejów uważane za "strażników nieba i duchowych wrót". Jedną z nich jest gwiazda Fomalhaut, z którą każdego roku w okolicach 21-24 lutego Słońce ustawia się w jednej linii, spotyka się w rzucie położenia na ekliptykę, aktywując silny portal energetyczny zwany koniunkcją Słońca z Fomalhaut. Pod wpływem tej koniunkcji często odczujemy potrzebę zagłębienia się w swoje wnętrze, możemy zechcieć posiedzieć w ciszy lub przelać emocje na kartkę papieru, aby odkryć swoje najgłębsze przemyślenia, gdyż jest to czas na przedwiosenne oczyszczenie duszy. Otwarcie się Gwiezdnego Portalu koniunkcji Słońca z gwiazdą Fomalhaut to czas, abyśmy zanurzyli się w głąb siebie, zrzucili zimowe warstwy i zrozumieli, co jest dla nas autentyczne. Pod koniec lutego, w początku sezonu znaku Ryb, należy połączyć się z wewnętrzną prawdą, z boską prawdą wpisaną na tablicach duszy.
Gwiazda Fomalhaut wiąże się z duchowym cyklem śmierci i odrodzenia. Przypisane jej kolory to czerwień, róż, magenta i fiolet. Czas zamknąć stary rozdział życia i zamanifestować nową rzeczywistość, nawet jeśli jest ona skrajnie różna od życia, którego doświadczamy w danej chwili. Wielokrotnie przekonamy się, że z wiarą w Boga lub bóstwa nieba nic nie będzie dla nas niemożliwe. Lutowa koniunkcja Słońca z Fomalhaut, doroczny tranzyt Słońca po Fomalhaut wnosi zwykle do naszych żyć energię świeżości i nową perspektywę. Energia Fomalhaut bywa intensywna, dzięki czemu wspiera mocno nasz proces uwalniania od tego co ciemne, mroczne i demoniczne. Wzmacnia nasze pole energetyczne i pomaga przebrnąć przez stresujące chwile. Fomalhaut, będąc jedną z jaśniejszych gwiazd na naszym niebie, symbolizuje magię, inspirację i marzenia, spełnianie marzeń, zatem w czasie tranzytu nie wolno rezygnować z marzeń. W mitologiach różnych kultur, Fomalhaut często pełniła rolę magicznego, niemal mistycznego elementu, łączącego światy fizyczny i duchowy. To Brama do innych wymiarów, miejsce, gdzie marzenia i rzeczywistość mogą się spotkać.
Koniunkcja Słońca z Fomalhaut ma potencjał do wprowadzania długotrwałych zmian w naszym życiu, szczególnie w kontekście naszych najgłębszych pragnień i marzeń. To okres, w sumie drugiej połowy lutego, kiedy podjęte działania lub zasiane idee mogą przynieść potężny owoc w przyszłości. Wpływ tej koniunkcji może być odczuwalny jeszcze długo po jej wystąpieniu, zachęcając do długoterminowego planowania i wizjonerstwa. Jest to czas w którym nie wolno zasiewać zwątpienia ani czarnowidztwa, bo doświadczymy swoich myśli i emocji negatywnych wielokrotnie wzmocnionych w przyszłości. Energia Fomalhaut sprzyja samorozwojowi i duchowemu odkrywaniu. Medytacja, joga lub inne praktyki duchowe mogą pomóc w zharmonizowaniu się z energią Fomalhaut.
Fomalhaut jest gwiazdą o wielkim znaczeniu okultystycznym, alchemicznym i magicznym. W koniunkcji Słońca, Księżyca lub Jowisza i dobrych aspektach Ketu lub Rahu oraz Urana oznacza, że osoba ma karmiczne przeznaczenie stania się mistrzem w sensie okultystycznym. Przynosi sławę okultystom, ale jeśli ta sława wykorzystywana jest dla dóbr materialnych, rezultaty karmiczne są straszne. Daje też sukcesy religijne i polityczne. Zazwyczaj oznacza ona u zwykłych ludzi także karmiczne defekty cielesne wrodzone i dziedziczone choroby. Ludzie, którzy mają skłonność do dokonywania ekscesów lub czynów niewłaściwych mogą być surowo ukarani przez tę gwiazdę. Gwiazda ta ma zdecydowanie plutoniczny czy hadesowy charakter, a Ptolomeusz określiłby ją jako charakter Saturna i Jowisza, chociaż zwykle przyjmuje się, że ma charakter Wenus i Merkurego, to jednak dla praktyki okultystycznej i magicznej.